Dziwnie się czuje kiedy przychodzę do domu i nikt nie witam mnie merdajacym ogonem:c Nie mam jakoś weny twórczej do filozofii, ponieważ każda myśl wiąże się do Niusi. Nie myślałem, ze tak to będę przeżywał. Wstyd się przyznać, ale chyba ze względu na wiek przeżywam bardziej smierć psa niż smierć babci, gdy zmarła te 4 lata temu. Wynika to chyba z dojrzałości, jeżeli nie to niezły skurwiel ze mnie rośnie...
O dziwo moi klasowi koledzy potrafili sie zachowac, gdy i o tym mowilem i nie zartowali tak jak podejrzewalem:) Nie ma już po psie śladów w domu, wszystko wyniesione, ale myśl zostaje. Na szczęście moje parcie na Japonię się nie zmniejszyło i przy anime mogę się odmóżdżyć. Aktualnie jestem przy 9 odcinku Maken-Ki bardzo mi się podoba:3
Wracam do książek, może jeszcze dzisiaj napisze. Sayōnara! :3
ps. Odkryłem ze mój IPodzik z którego pisuje ma wszystkie znaki alfabetu jak np. Æåô^^
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz