Piąteczek! Ferie! W hój męczący dzień. Wf, dobijające przemyślenia w trakcie powrotu do szkoły sprawiły, że oczy same mi się zamykały, ale miałem angola, więc nawet się nie kimnąłem. Za to praktycznie cały czas ze słuchawkami na uszach. Teraz marze tylko o wannie i do niej się udam za moment.
Wzięła mnie taka myśl, że to wszystko co tworzę tutaj, w mojej głowie, jak postrzegam świat i jak opisuje jest tylko moim wymysłem. Izoluje się od prawdziwego świata, stwarzając swój wyimaginowany świat. Kiedyś już tak miałem... W podstawówce. Lecz na trochę innej zasadzie. Wtedy byłem uwięziony w świecie bajek, wyobrażałem sb siebie jako bohatera tej bajki, a wszystko co mnie otaczało, było jej częścią. W 6 klasie się otrząsnąłem i do dzisiaj myślałem, że to minęło. Ale nieświadomie znów uwięziłem się w klatce swoich myśli. Lecz nie jest to już czerpanie z bajek, lecz ze wszystkiego co mnie otacza, stawiając siebie w centrum.
Nie potrafię, żyć normalnie. Nie jestem sobą, gdyż ja nwm jak być sobą, przez całe życie okłamuje sam siebie i żyje w tym kłamstwie. Jestem swoim własnym więźniem.
Jednak nie poddam się. Będę walczyć, aby wyzwolić się z kłamstw. W ferie pozbędę się kłamstw w sposób mi najprostszy, czyli z poszczególnymi osobami, z którymi pisałem wierząc, że to coś więcej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz